هرگونه امیدی به داشتن حتی ذره‌ای حریم خصوصی به سرعت در حال تحلیل رفتن است. در حقیقت حیات مردم عادی آمریکا برای عوامل حکومت کاملاً شفاف است. همان‌طور که در ادامه نشان خواهم داد، اردوگاه کار اجباری الکترونیک، همچنان که نام دولت دیدبان بر آن نهاده‌ام، شاید از موذیانه‌ترین چنگک‌های پرشمار دولت پلیسی است. این اردوگاه بر تقریباً همه جنبه‌های زندگی ما تأثیر گذاشته و دست‌اندازی حکومت آمریکا به اساسی‌ترین آزادی‌های ما را از طریق استراق سمع ارتباطات، ردگیری کلیه تحرکات و جاسوسی از فعالیت‌های ما به مراتب آسان‌تر می‌سازد.

 از آزادی بیان، تجمع و مطبوعات گرفته تا طی فرآیندهای قانونی، حریم خصوصی و مالکیت.پیشاپیش، حکومت می‌تواند براساس آنچه که در دستگاه تلفن خود، کامپیوتر خود و اتومبیل خود می‌گویید و انجام می‌دهید، شما را ردگیری کند. دستگاه‌های تلفن ما، همراه با فناوری چهره‌نگاری، به افشاگر همه چیز زندگی‌های خصوصی ما تبدیل شده است. دستگاه‌های تلفن به عنوان یک «میکروفن مخفی، ابزار شنود، مکان‌یاب و دوربین مخفی» به کار می‌آیند. در واقع، فعال کردن ظرفیت‌های سامانه موقعیت‌یاب جهانی (جی‌پی‌اس)1 و میکروفن‌های دستگاه‌های تلفن، از راه دور، به گونه شگفت‌انگیزی آسان شده است. 

به عنوان مثال، اف‌بی‌آی از تکنیک «میکروفن مخفی سیار»2 استفاده می‌کند، که به عوامل آن اجازه می‌دهد میکروفن‌های دستگاه تلفن را از راه دور فعال کرده و به عنوان یک ابزار شنود، از آن استفاده کنند.

در حال حاضر عوامل فدرال شماری از شیوه‌های سرقت اطلاعات را به منظور دسترسی به فعالیت‌های رایانه‌ای شما به کار می‌گیرند و هر آنچه را که شما در نمایشگر خود در حال مشاهده هستید، «می‌بینند». نرم‌افزارهای خباثت‌آمیز سرقت اطلاعات که از طریق شماری از شیوه‌های ناپیدا نصب می‌شوند، می‌توانند به منظور جست‌وجو از طریق پرونده‌های ذخیره شده در یک‌هارد دیسک، ثبت دکمه‌های زده شده یا تصویربرداری‌های هم زمان از هر آنچه که یک نفر در حال مشاهده در رایانه خود است، چه پرونده‌های شخصی، چه صفحات شبکه و چه پیام‌های ایمیل، مورد استفاده قرار گیرند. این نرم‌افزارها همچنین می‌توانند به منظور فعال‌‌سازی دوربین‌ها و میکروفن‌ها از راه دور مورد استفاده قرار گرفته، نگاه اجمالی دیگری به مشغله‌های شخصی هدف را، در اختیار قرار دهند.

پلاک‌خوان‌های خودروها- که بالاتر از 1800 تصویر را در ساعت جمع‌آوری می‌کنند- می‌توانند مالک هر خودرویی را که در معرض دید آنها قرار می‌گیرد، شناسایی کنند و همان‌طور که می‌توانید تصور کنید، در حال کسب محبوبیت فزاینده در میان ادارات پلیس هستند. این ابزارها که در پل‌های هوایی و روی خودروهای مأموران پلیس نصب شده‌اند، تصویر کاملی از اینکه خودروی شما در تاریخ و زمان مشخصی در کجا بوده است، چه در مطب دکتر، چه در یک پیاله‌فروشی، چه در یک کلیسا، کنیسه یا مسجد و چه در یک تظاهرات سیاسی، در اختیار پلیس قرار می‌دهند. 

پلاک‌خوان‌های خودروها از طریق تشخیص پلاک خودروی در حال عبور، عکسبرداری از آن و تطبیق این اطلاعات با یک پایگاه داده‌های از پیش فراهم شده، این امکان را به پلیس می‌دهند که بداند آیا به هدف- شخص مورد نظر، هرچند نه لزوماً یک مجرم مظنون- رسیده است یا خیر.. همه نکته‌های اطلاعاتی که توسط پلاک‌خوان‌های خودروها جمع‌آوری می‌شوند را می‌توان ردگیری کرد و نقشه آنها را کشید، به گونه‌ای که تصویری از جابه‌جایی‌های گذشته یک خودرو را می‌توان باز‌سازی کرد. پیامدهای این امر برای حریم خصوصی وحشتناک است.

بنابر گزارش‌ها ده‌ها هزار از این پلاک‌خوان‌های خودرو اکنون در سراسر کشور فعال هستند. اطلاعات جمع‌آوری شده از این ابزارها، هم‌چنین بین ادارات پلیس و نیز با مراکز تلفیق داده‌ها و شرکت‌های خصوصی به اشتراک گذاشته می‌شوند. بیش از 99 درصد آدم‌هایی که بی‌خود و بی‌جهت مورد دیدبانی قرار می‌گیرند، به کلی بی‌گناه هستند.

از همه بدتر، شرکت‌های خصوصی هم در حال ورود به بازی جمع‌آوری اطلاعات هستند به طوری که اطلاعات جمع‌آوری شده از راننده‌های بی‌گناه با ادارات حکومتی و شرکت‌ها به اشتراک گذاشته می‌شوند. 

در یکی از این قبیل داد و ستدها، اطلاعاتی را که آنها به دست آوردند به ادارات پلیس عرضه کردند. هدف فروش اطلاعات جمع‌آوری شده به گروه‌های دیگر از جمله ضمانت‌کنندگان تعهدنامه‌ها، کارآگاهان خصوصی و بیمه‌گرها است. شرکت دیگری به نام ام‌وی‌تی رک،3 مدعی داشتن اطلاعات درباره 

«اکثریت عظیمی» از وسائط نقلیه در ایالات متحده بود. شبکه تشخیص دیجیتالی4 آنها بیش از 550 شرکت تابعه دارد که یک مرکز داده‌های ملی را با اطلاعات [مربوط به] بیش از 50 میلیون پلاک [خودرو] تغذیه می‌کند. اطلاعاتی حاویِ «بیش از 700 میلیون داده درباره اینکه راننده‌های آمریکایی کجاها بوده‌اند».

به برکت سیل کمک‌های فدرال، ادارات پلیس آمریکا در سراسر کشور قادرند سامانه‌های دیدبانی را تأمین مالی کنند. سامانه‌هایی که ابتدایی‌ترین رفتارهای افراد را به شرایط شبه‌انگیزی که باید مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گیرند، تبدیل می‌کنند. ادارات پلیس همچنین اکنون در سراسر کشور مشغول عملیات گسترده استخراج اطلاعات، اغلب با کمک شرکت‌های خصوصی، به منظور توسعه شبکه‌های دیدبانی جامع شهری هستند. 

سامانه دیدبانی که توسط پلیس نیویورک اداره می‌شود، «بین 3000 دوربین دیدبانی با پروانه قرائت پلاک، حسگرهای پرتویی، پایگاه داده‌های جنایی و فهرست‌های مظنون به ترور ارتباط برقرار می‌کند.» 

پانوشت:

1- Global Positioning System (GPS)

2- Roving Bug

3- ام‌وی‌تی‌رک (MVTrac) یک مرکز «شبکه اطلاعاتی هوشمند» پیشرو در ارائه راه‌حل‌های مبتنی بر تقاضا برای تأمین مالی خودرو، حکومت و سازمان‌های اجرایی بوده و با استفاده از شبکه‌ای از ابزارهای فناوری تشخیص دیجیتالی، اطلاعات هوشمند همزمان را در پایگاه‌های اطلاعات متمرکز، ذخیره می‌کند.

4- Digital Recognition Network